Na II Konferencję Latającego Uniwersytetu Leszczynowego wybrałam się z zaścianka Europy korzystając z własnego ulubionego czterokołowego środka transportu. Jechałam przez całą Polskę i choć podróż rozpoczęłam z kilkudniowym wyprzedzeniem dotarłam w ostatniej chwili.

Wracając musiałam odwiedzić (było po drodze) rodzinę i przyjaciół.

I zrobiło się około 2 tys. kilometrów. Półtora tygodnia minęło jak z bicza trzasnął.

Na Baranów Sandomierski i Konferencję Latającego Uniwersytetu Leszczynowego przypadła mała cząstka tego czasu, jednak bardzo, bardzo ważna.

Dopiero teraz czytam relacje i przemyślenia Nawigatorów/Słuchaczy Latającego Uniwersytetu Leszczynowego – z wieloma (a może z większością) zgadzam się, a wdzięczna jestem szczególnie za „okołobaranowskie” opisy, na które ze względów zaskakujących mnie samą nie starczyło mi czasu.

Pozostają mi podziękowania:

Wszystkim wspaniałym Wykładowcom!

Kolegom z SN-u przybyłym na Konferencję za niezapomniany nastrój tego sobotniego dnia,

i najważniejsze:

Gabrielowi Maciejewskiemu, jego Rodzinie i Współpracownikom – tym widocznym i tym pozostającym w cieniu.

To dzięki Wam, Kurs na Prawdę ma szansę przetrwania i osiągnięcia celu. Amen.

Szczęść Boże!

 

---

tagi: podziękowania  ii konferencja lul 

	tepaz
	18 marca 2019 21:31

4     1209    9 zaloguj sie by polubić